Παλιο Κυλικειο

H Ελλάδα βιώνει μια όξυνση φαινομένων ξενοφοβίας και διακρίσεων, την ίδια στιγμή που δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η Πολιτεία προσεγγίζει το ζήτημα με στάσεις και αντιλήψεις που κυμαίνονται ανάμεσα στην αδιαφορία και την αναλγησία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες από τις ποικίλες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που συνήθως πλήττονται από το ρατσισμό βρίσκονται αντιμέτωπες με μια έξαρση προβλημάτων που προέρχεται είτε από τη διαπιστωμένη συσσώρευση θεσμικών ελλειμμάτων είτε από την άσκηση πρακτικών και πολιτικών που έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση προς τις αξίες μιας ανεκτικής δημοκρατικής πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά τους μετανάστες, πέρα από τα γνωστά προβλήματα ως προς τις δυσκολίες της νομιμοποίησης που συνεχίζουν να διαιωνίζονται, η επικαιρότητα αναδεικνύει με ανάγλυφο τρόπο το απόλυτα αρνητικό κλίμα μέσα στο οποίο υποτίθεται ότι θα λάβει χώρα η περίφημη κοινωνική τους ένταξη, δεδομένου ότι οι νέες ασφαλιστικές ρυθμίσεις πλήττουν καίρια τη δυνατότητα έκδοσης βιβλιαρίου υγείας, διπλασιάζοντας τον αριθμό εργάσιμων ημερών που προαπαιτούνται για να ασκηθεί ένα βασικό κοινωνικό ανθρώπινο δικαίωμα.
H ελληνική κοινωνία έγινε μάρτυρας βάναυσων και σκληρών περιστατικών ωμής ρατσιστικής βίας, με δράστες οργανωμένες συμμορίες ακροδεξιών που πλέον θέτουν στο εγκληματικό τους στόχαστρο ολοένα και σε πιο τακτά διαστήματα ανυπεράσπιστους και αδύναμους οικονομικούς μετανάστες.
Εξάλλου, η απροθυμία της πολιτείας να χαράξει πολιτική συμβατή με το ελληνικό και διεθνές θεσμικό πλαίσιο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτυπώνεται πολύ εύγλωττα στην περίπτωση της συνεχιζόμενης δυσμενούς μεταχείρισης των Ρομά, δεδομένου ότι πολυπληθείς ομάδες χιλιάδων πολιτών βιώνουν μέγιστο στεγαστικό και εκπαιδευτικό αποκλεισμό, διωγμένοι σε συστηματική βάση από τοπικές κοινωνίες αλλά και «ευυπόληπτους» κατά τα άλλα άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Σε ό,τι αφορά τις ποικιλόμορφες διακρίσεις για λόγους εθνικής ή φυλετικής καταγωγής, θρησκευτικών πεποιθήσεων, ηλικίας, αναπηρίας και σεξουαλικού προσανατολισμού, η εποπτεία της καταπολέμησής τους στον εργασιακό και στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα έχει ανατεθεί από την πολιτεία σε Φορείς που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ασκούν τι αρμοδιότητες τους κατά τρόπο ανεξάρτητο, δηλαδή τα όργανα τους δεν έχουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία, όπως ρητά απαιτούν οι σχετικές Οδηγίες της Ε.Ε.
Παράλληλα, η εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική ή την εργασιακή εκμετάλλευση (trafficking) εξακολουθεί να πλήττει κυρίως γυναίκες και νέα κορίτσια που έρχονται από φτωχές περιοχές ρημαγμένων χωρών, που παραπλανούνται με ψευδείς υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα ή αλλού, και στη συνέχεια δέχονται απειλές και βία για να εργαστούν στην βιομηχανία του σεξ παραδίδοντας όλα τα χρήματα και έγγραφά τους στους διακινητές. Συχνά ‘συναινούν’ σε αυτό μέσα σ’ ένα καθεστώς έντονης βίας και φόβου.
H γενική κατάσταση παραμένει απογοητευτική σε ό,τι αφορά τα θεσμικά προβλήματα αλλά και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και στέγασης των αιτούντων άσυλο. Συγκεκριμένα, πληθαίνουν οι καταγγελίες για άτυπες επαναπροωθήσεις σε σημεία εισόδου (Έβρος και Βόρειο Αιγαίο), ενώ αιτήσεις ασύλου είτε απορρίπτονται αβασάνιστα είτε καθυστερεί η παραλαβή τους από τις αστυνομικές αρχές. Ειδικότερα, η εκτεταμένη πρακτική της τρίμηνης κράτησης αλλοδαπών που έχουν υποβάλει αίτημα ασύλου είναι αμφίβολης νομιμότητας όταν δεν εξειδικεύονται οι λόγοι που την επιβάλουν, δεδομένου ότι η απέλαση αναστέλλεται κατά την διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου. Επίσης είναι προβληματική η εξάντληση του τριμήνου στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται αδυναμία απέλασης για υποκειμενικούς λόγους (μη δυνατότητα χορήγησης ταξιδιωτικών εγγράφων) ή και για αντικειμενικούς (ανέφικτη επιστροφή στην χώρα προέλευσης).
Ανάλογες είναι, τέλος, οι εξελίξεις και σε ομάδες με τα προβλήματα των οποίων αποφεύγει επιμελώς να ασχοληθεί η πλειονότητα των ΜΜΕ. Έτσι, ο ρατσισμός απέναντι σε ομοφυλόφιλους, λεσβίες, τρανσέξουαλ και αμφιφυλόφιλους αντανακλά το περιορισμένο επίπεδο γνώσεων μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας στα θέματα αυτά, καθώς απουσιάζει ακόμη και η ύπαρξη συναφών εξειδικευμένων κοινωνιολογικών Σπουδών σε επίπεδο ΑΕΙ και ΤΕΙ, παρά το σχετικά έντονο ενδιαφέρον της πανεπιστημιακής κοινότητας. πιπλέον, ομάδες που με βάση τον αυτοπροσδιορισμό δηλώνουν εθνική ταυτότητα διαφορετική από την ελληνική στερούνται δικαιωμάτων που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και που έχει ρητά αναγνωρίσει για λογαριασμό τους το Δικαστήριο του Στρασβούργου (π.χ. περιορισμοί στην ίδρυση σωματείων και στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι).

O ρατσισμός δεν είναι φαινόμενο μετέωρο και ανεξάρτητο από οικονομικές παραγωγικές σχέσεις, ούτε οφείλεται δήθεν σε έλλειψη παιδείας και άλλα τέτοια αστεία τα οποία υποστηρίζουν αρκετοί.

Ο ρατσισμός (racism) είναι το δόγμα που εξαπλώνεται έχοντας συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ.) προκειμένου ν΄ αναγάγει μια ομάδα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων.

Οι καιροί όμως αλλάζουν και δυστυχώς η έννοια του ρατσισμού μεταλλάσσεται και διευρύνεται τόσο πολύ που η καθημερινότητα μας έχει γεμίσει ασφυκτικά με ανεγκέφαλους!

Για το δικαίωμα στην παραμονή,
Την ελευθερία στην μετακίνηση
Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής μεταναστών, τα τελευταία χρόνια αποτελεί χώρα υποδοχής μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που πάνω από όλα ψάχνουν μια καλύτερη μοίρα. Οι μετανάστες δεν είναι ένα ακόμα γρανάζι της οικονομικής μας ανάπτυξης. Το ελληνικό κράτος συνεχίζει να καταδικάζει τους μετανάστες στην παρανομία: Μετά την τελευταία διαδικασία νομιμοποίησής τους, υπάρχουν ακόμα μετανάστες που έκαναν την αίτηση, πλήρωσαν τα ένσημα και περιμένουν ακόμα για να πάρουν την πρώτη άδεια παραμονής – η οποία ως συνήθως έχει ήδη λήξει!
Για το δικαίωμα στην ζωή,
Την ελευθερία στην έκφραση
Κοινωνικές ομάδες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένοι, άνεργοι, ομοφυλόφιλοι, , …) χαρακτηρίζονται μη παραγωγικοί ή «επικίνδυνοι», τοποθετώντας τους στο περιθώριο. Όμως η κοινωνία μας είναι αυτή που νοσεί, ορίζοντας το διαφορετικό ως κάτι το επιβλαβές.
O ρατσισμός δεν είναι φαινόμενο μετέωρο και ανεξάρτητο από οικονομικές παραγωγικές σχέσεις, ούτε οφείλεται δήθεν σε έλλειψη παιδείας και άλλα τέτοια αστεία, τα οποία υποστηρίζουν αρκετοί.

Ρατσισμός είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων!