
ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΙΣ 21.00 Η ΩΡΑ
"Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΠΟΛΥΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ.."
αΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 22 ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΡΕΣΑΛΤΟ.
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2009, με αφορμή την επικείμενη προεκλογική ομιλία του Καραμανλή, το νησί είχε αφισοκολληθεί από άκρη σε άκρη. Το βράδυ της ίδιας μέρας και ώρα 23.30 μμ, τέσσερις σύντροφοι, ηλικίας από 17 μέχρι 21, δέχτηκαν επίθεση στον κεντρικότερο δρόμο της Ρόδου (οδός Δημοκρατίας), για τον απόλυτα λογικό λόγο ότι κατέβαζαν αφίσες. Την ίδια ώρα, ένα αμάξι Γκολφ σκούρου χρώματος, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Από αυτό κατέβηκαν τρεις άνδρες και επιτέθηκαν άγρια στα παιδιά ανοίγοντας το κεφάλι του ενός και ξεριζώνοντάς του μια τούφα μαλλιών. Έπειτα από αναγνώριση των δραστών σε αναρτημένες από τους ίδιους φωτογραφίες στο Διαδίκτυο, η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Οι τρεις τραμπούκοι που ξυλοκόπησαν τα παιδιά είναι:
Ακολουθεί η μαρτυρία ενός από τα παιδιά που δέχθηκαν τη φασιστική επίθεση:
«Παρέα με μερικούς φίλους λέμε να πάμε μια βόλτα από το κέντρο. Βγαίνοντας από το Πανεπιστήμιο αντικρίζουμε ένα θέαμα πολύ άσχημο. Σε κάθε κολόνα φωτισμού υπάρχει και από μια αφίσα πολιτικής διαφήμισης. Σαν κάτοικοι αυτής της πόλης παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και κάνουμε κατά την γνώμη μας κάτι πολύ λογικό. Αρχίζουμε και κατεβάζουμε όλες τις αφίσες. Οι αντιδράσεις των περαστικών ήταν θετικές φωνάζοντας “καλά κάνετε παιδία…”
Στο τέλος του δρόμου ένα σκούρο αμάξι σταματάει. Τρεις άνδρες έρχονται προς το μέρος μας. Ο ένας φορούσε μπλούζα ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Με την αφορμή ότι αυτοί τις βάλανε και χωρίς δεύτερη κουβέντα, άρχισαν να μας χτυπάν και να μας βρίζουν, στη μέση του δρόμου. Εμείς απλά αμυνθήκαμε, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα χτυπήματα τους. Ένας από εμάς, τους έλεγε “... μη μας χτυπάτε, μπορείτε να μας μιλήσετε …». Εκ μέρους τους δεν υπήρχε τέτοια διάθεση. Όταν άρχισαν να απομακρύνονται, δεχτήκαμε λεκτικές απειλές … »
Την επόμενη μέρα το πρωί, έγινε ενημέρωση στο πανεπιστήμιο για τον ξυλοδαρμό. Ακολούθησε λογομαχία με μέλη της παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που κατέληξε σε σύγκρουση.
ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.. ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΣ ΑΛΛΟΝΩΝ. .
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Παρέμβαση εισαγγελέα για το Παλιό Κυλικείο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ.
Το Παλιό Κυλικείο του Πανεπιστημίου Αιγαίου τελεί υπό κατάληψη από τον Φεβρουάριο του 2009, δηλαδή σχεδόν 4 μήνες.. Όπως έχει αναφερθεί και σε παλαιότερα κείμενά μας, οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν την κίνηση ήταν και παραμένουν τα προβλήματα στο χώρο του Πανεπιστημίου και τα κοινωνικά ζητήματα που θα έπρεπε να το απασχολούν, ως ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας.
Ως απάντηση σε αυτά καταλάβαμε το Παλιό Κυλικείο, ένα ως τότε άδειο και ανεκμετάλλευτο κτίριο, και το μετατρέψαμε σε έναν ελεύθερο χώρο με κοινωνικό χαρακτήρα. Η λειτουργία του χώρου συνδιαμορφώνεται ομόφωνα με ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις των ατόμων που συμμετέχουν στην κατάληψη, με βάση:
Στην κατάληψη του Παλιού Κυλικείου γίνονται δωρεάν μαθήματα (ελληνικής γλώσσας για μετανάστες, ζωγραφικής, ξένων γλωσσών, ζογκλερικών, θεάτρου) και δημιουργικές δράσεις (όπως χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι, αντιρατσιστικό φεστιβάλ κτλ) εστιάζοντας σε κοινωνικά προβλήματα που εμάς μας αφορούν άμεσα.
Τέτοιες κινήσεις συλλογικοτήτων, απελευθερωμένων από κερδοσκοπικές τακτικές κι αντίθετων σε όποια μορφή ελεγχόμενης και προκαθορισμένης καθημερινότητας, είναι λογικό να αντιμετωπίζονται με ψευδή επιχειρηματολογία από τις εκάστοτε αρχές. Έτσι, την «παραγγελιά» του εισαγγελέα Σανιδά για έλεγχο των καταλήψεων κι έξωση των καταληψιών φαίνεται τώρα να ακολουθεί κι ο εισαγγελέας Ρόδου Οικονόμου κάνοντας αναφορά στον κοσμήτορα του Πανεπιστημίου κι αναφέροντας «υπόνοιες» κι ανακρίβειες, θέτοντας ξεκάθαρα την άποψη του, υπέρ της άρσης του Πανεπιστημιακού ασύλου.
Καταρχήν οι ισχυρισμοί για φιλοξενία άστεγων αλλοδαπών, παράνομων στη χώρα είναι αναληθείς. Παρόλα αυτά εμείς δεν διακρίνουμε τους ανθρώπους σε παράνομους ή νόμιμους, ειδικά όταν πρόκειται για μετανάστες που όλοι γνωρίζουμε τις συνθήκες διαβίωσης τους και την άθλια αντιμετώπιση τους από τους “αρμόδιους”. Είμαστε όλοι μετανάστες.
Ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος στον οποίο λειτουργούν μαθήματα, καφενείο κτλ, κι εφόσον ο χώρος είναι ανοιχτός για όσους επιθυμούν να εκφραστούν δημιουργικά είναι αυτονόητο να προσέρχονται σε αυτόν άτομα κάθε ηλικίας. Και που είναι το παράλογο σε αυτό; Παράλογο είναι κάποιοι να επιθυμούν να ελέγχουν και να χαλιναγωγούν το “περιεχόμενο” των συνομιλιών μας. Αυτοί οι όροι φυλακής μόνο στα αυταρχικά καθεστώτα συμβαίνουν ή μήπως και στα πιο «δημοκρατικά»; Κάτι τέτοιες νοοτροπίες είναι που συχωρούν δολοφόνους 15χρονων παιδιών και χαρακτηρίζουν μία κοινωνική εξέγερση όπως αυτήν του Δεκέμβρη ως “έκτροπα”, αθωώνοντας ουσιαστικά το έγκλημα. Τέτοιες είναι και οι νοοτροπίες που παραβλέπουν τα πραγματικά προβλήματα αυτής της κοινωνίας (την ανεργία, την φτώχεια, την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και της εκπαίδευσης, την απουσία οραμάτων) συντηρώντας την κοινωνική ανισότητα. Αφήνοντας προκλητικά ατιμώρητα τα πραγματικά έκτροπα που έχουν συσσωρευτεί χρόνια τώρα: όσους καθημερινά ληστεύουν νόμιμα τον κοινωνικό πλούτο και λυμαίνονται τις ζωές όλων μας, από την συστηματική παραβατικότητα των κυβερνήσεων, του κράτους και των μηχανισμών του, από τη διαφθορά, την καταστολή και τα σκάνδαλα που βγήκαν στο φως (Siemens, Βατοπαίδι, Ζαχόπουλος). Στη συνέχεια, τα ΜΜΕ έρχονται να καλύψουν-σκηνοθετήσουν τα γεγονότα ως μία κακογυρισμένη καθημερινή σαπουνόπερα δίνοντας ουσιαστικά «άσυλο» σε όλους αυτούς που τα δημιουργούν.
Είναι οι ίδιοι που θέλουν το Πανεπιστήμιο αλλά και όλους μας να μην έχουμε φωνή. Προσπαθούν επομένως με κάθε τρόπο να ενοχοποιήσουν το πανεπιστημιακό άσυλο χρησιμοποιώντας αναληθής δικαιολογίες. Για όλους εμάς ο σεβασμός και η προστασία του "ασύλου" και των ελευθεριών που προσδίδει, τόσο στο πανεπιστημιακό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό-πολιτικό φάσμα, είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος. Γιατί έχουμε ζωντανή συνείδηση και δεν ξεχνάμε. Γιατί θυμόμαστε όλους αυτούς που μόνο μέσα από το άσυλο κατάφεραν να επαναφέρουν τις αυτονόητες ελευθερίες (λόγου, έκφρασης, επιλογών, δικαιώματα) την περίοδο της χούντας προσφέροντας τις ζωές τους. Σήμερα το άσυλο δεν το "καταχρώνται" οι ελεύθερες πρωτοβουλίες και δράσεις όπως κάποιοι επιμένουν να ισχυρίζονται, αλλά όσοι υπηρετούν πολιτικά-οικονομικά συμφέροντα κι επιθυμούν την κατάργηση της δωρεάν παιδείας καθώς και των δικαιωμάτων που αυτή προσδίδει.
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ & ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΑΙΤΕΡΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ, ΖΩΝΤΑΝΗ & ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
AYTΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΠΑΛΙΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ
www.paliokylikeio.blogspot.com 27/05/09
Με τέτοιους τρόπους είμαστε ικανοί να αντεπεξέλθουμε στις καθημερινές μας ανάγκες με βάση την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια κι απελευθερωνόμαστε…!
ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ
Απειλούν σοβαρά την υγεία μας και το οικοσύστημα (απώλεια της βιοποικιλότητας).
Απειλούν σταδιακά να μας μετατρέψουν σε τέρατα.
Δεν λύνουν το παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας, όπως υποστηρίζουν οι δημιουργοί τους.
Δηλητηριάζουν ανεπανόρθωτα τις τροφές.
Τείνουν να αφανίσουν τα πάντα: το υγιές έδαφος, τα ζώα, τους μικροοργανισμούς (αυξημένη χρήση τοξικών ζιζανιοκτόνων), τις παραδοσιακές γνώσεις και καλλιέργειες και κατ’ επέκταση τους ίδιους τους αγρότες.. και τι θα απομείνει τότε;
Μια πράσινη μεταλλαγμένη έρημος.
ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ονομάζονται τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα (ΓΤΠ)
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή, ως κοινό μυστικό και βέβαια στο όνομα της Παγκόσμιας Ελεύθερης οικονομίας των κερδοσκόπων, έχει αποφασίσει να προωθήσει τα μεταλλαγμένα, παρά τους τεράστιους κινδύνους που έχουν αποδειχθεί από επιστημονικές έρευνες. Οι πολυεθνικές, οι ΗΠΑ και η Μονσάντο(αμερικανική πολυεθνική που κατασκευάζει το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων) ασκούν πιέσεις προς τα όργανα της Ευρωπαϊκής ένωσης, τις κυβερνήσεις, τα υπουργεία, τα επιστημονικά επιτελεία καθώς και τις εταιρείες διακίνησης των αγροχημικών και των καταναλωτικών προϊόντων, φοβούμενες, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την απώλεια του κέρδους τους.
Η κατανάλωση μεταλλαγμένων προϊόντων, που αποτελεί πια τον ολοκληρωτικό έλεγχο του τι τρώμε, είναι ένα τεράστιο ρίσκο με τρομερά επικίνδυνες και συγχρόνως μη αναστρέψιμες συνέπειες για την ανθρωπότητα . Ας το σταματήσουμε όσο είναι καιρός..
«Επίσης, θα εκπονηθεί σχέδιο κρίσης για γενικευμένη εξέγερση ή κατά μέτωπο σύγκρουση με κουκουλοφόρους» (από άρθρο αστικής εφημερίδας στις 28/03/08, για τα νέα κατασταλτικά μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.)
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Όχι, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η τεράστια ποσότητα κοινωνικού πλούτου που μεταφέρεται στις τράπεζες, οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες που εκτοξεύονται στα σώματα μας, ο περιβαλλοντικός βιασμός του οικοσυστήματος από το κεφάλαιο. Οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι για την εντεινόμενη ανασφάλεια γύρω από τις ίδιες της συνθήκες της ύπαρξης της, ευθύνεται η κατασκευασμένη από το θέαμα φιγούρα του «κουκουλοφόρου», ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ως τόποι τέλεσης εγκλημάτων.
Αναγορεύοντας σε νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό τους διαδηλωτές που στέκονται μαχητικά στον δρόμο απέναντι στους δολοφόνους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα των καταλήψεων, το κράτος και τα αφεντικά δεν προσπαθούν απλώς να κρύψουν την καταστροφική και εγκληματική φύση τους, που έγινε φανερή κοινωνικά από τις 06/12 κι έπειτα. Επιχειρούν την τρομοκράτηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας (αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια), όντας οι ίδιοι τρομοκρατημένοι από το μέγεθος και την δυναμική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η καταστολή είναι η μόνη πρόληψη του συστήματος, μπροστά στην δομική κρίση που αντιμετωπίζει, αφού γνωρίζει ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων ενέχει τον κίνδυνο ενός ακόμα μεγαλύτερου κι ωριμότερου εξεγερσιακού κινήματος.
Τα τελευταία χρόνια τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (φοιτητικές, μαθητικές καταλήψεις, απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, περιβαλλοντικοί/ τοπικοί αγώνες, κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων κ.α.). Στα Δεκεμβριανά του 2008 συνενώθηκε ένα πλήθος υποκειμένων που δεν χωρούσαν στο ηττοπαθές πεδίο της διαμεσολάβησης και της αποσπασματικότητας, στο οποίο περιόριζαν τους αγώνες η αριστερά και οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μέσα από την φωτιά της εξέγερσης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων σε γειτονιές κι εργασιακούς χώρους, πολλές από τις οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους, ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης των αναγκών και των αγώνων μας, το οποίο στηρίζεται σε αντιεραρχικές συνελεύσεις, στην αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων, σε αντιεμπορευματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης.
Σε αυτή την τάση κοινωνικής-ταξικής εξάπλωσης και σύνδεσης των αυτοοργανωμένων / κινηματικών (υπο)δομών προσπαθούν να επιτεθούν με τα νέα κατασταλτικά μέτρα που σχεδιάζουν. Στοχοποιούν τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές καταλήψεις για να επιτεθούν συνολικά στις συλλογικότητες που μεταμορφώνουν εγκαταλειμμένους χώρους του αστικού τοπίου, σε δημόσιους χώρους συνεύρεσης και δημιουργίας. Στοχοποιούν τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιτεθούν στην εξάπλωση του κοινωνικού ασύλου πέρα από τα ακαδημαϊκά τείχη, για να προλάβουν το ενδεχόμενο καταλήψεων σε εργασιακούς χώρους. Στοχοποιούν όσους διαδηλωτές χρησιμοποιούν μέσα αυτοπροστασίας και αντιβίας, για να προλάβουν την χρήση τους από ευρύτατα κοινωνικά κομμάτια (όπως έγινε και τον Δεκέμβρη). Φτάνουν στο σημείο να ποινικοποίησουν την εκφορά του κοινωνικά πιο διαδεδομένου συνθήματος (που όλους μας ενώνει), κατασκευάζοντας τις αφορμές με βάση τις οποίες θα εξαπολύουν τις δολοφονικές τους επιθέσεις τα ΜΑΤ, απέναντι σε όσους/ες θα κατέβουν στον δρόμο για να αντισταθούν.
Ενισχυτικά ως προς την νομοθετική θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, στέκεται η ιδεολογική καταστολή που εξαπολύουν τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να διαχωρίσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα σε «βίαιους κουκουλοφόρους» και σε «ειρηνικούς διαδηλωτές», σε «κακούς/εγκληματικούς» και «καλούς/κοινωνικά χρήσιμους» κατειλημμένους χώρους, προσπαθούν να διαχωρίσουν τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των αγωνιζόμενων, προλειάνει το έδαφος της κατασταλτικής επίθεσης που σχεδιάζουν και εξαπολύουν.
Επιπροσθέτως, η θεαματική προβολή τη καταστολής αναλαμβάνει να αποθαρρύνει κι ένα ποσοστό δυνητικών εχθρών (με συμπληρωματικό στόχο τη πρόκληση απέχθειας όχι γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τα όπλα καταστολής, αλλά για τους δημιουργούς της αταξίας στην πόλη). Οι σύγχρονοι ειδικοί της καταστολής άντλησαν σημαντικά διδάγματα απ’ τα πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων των αρχών και μέσων του εικοστού αιώνα. Η δημιουργία μιας ισχυρής τραυματικής ανάμνησης ως συνέπεια μίας αυθόρμητης ή μη πράξης προκαλεί στο άτομο την εγκαθίδρυση μιας λογικά αυθαίρετης σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, ερεθίσματος- αντίδρασης· ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να επανεγκαθιδρυθεί ως γενικευμένη συνθήκη στην μητρόπολη, μετά το καίριο πλήγμα που δέχθηκε τον Δεκέμβρη, μέσω αυτής της στρατηγικής. Κάθε πρακτική αντιβίας, κάθε πρόθεση εκφοράς αντισυστημικού λόγου, κάθε αυτοοργανωμένη πρακτική, πρέπει να έχει στο νου της την κατασταλτική συνθήκη που εξαπολύεται εναντίον της.
Μέσα σε αυτήν την συνθήκη, μέσα σε ένα πλέγμα καταστολής που έρχεται να υπερασπιστεί την πασιφανή σαθρότητα και το αδιέξοδο του πολιτικού/ κοινωνικού συστήματος, ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι καταλήψεις μπορεί να είναι από καίριος ως και καθοριστικός για τη διάρρηξη των κατεστημένων κοινωνικών δομών. Ο χώρος που καταλαμβάνεται αποκτά ζωή, μορφή και περιεχόμενο, έξω από λογικές ιδιοκτησίας, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια αντισυστημική νησίδα με προοπτικές εξάπλωσης και διάχυσης στο κοινωνικό όλον. Το εγχείρημα δεν αποζητά μια εσωστρεφή, αυτάρεσκη και εναλλακτική πολιτική οριοθέτηση, αφομοιώσιμη και οριακά επαινετή από το κρατικό κατεστημένο. Αποσκοπεί στην αποδόμηση του κοινωνικοπολιτικού είναι, μέσα από τη μετωπική του σύγκρουση με αυτό και παράλληλα μέσα από την οικοδόμηση της νέας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που στα θεμέλια της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας παράγει νέο λόγο και δράση μέσα από αυτοοργανωμένες συνελεύσεις και πολιτικές ζυμώσεις.
Πολιτικές ζυμώσεις που δεν εξαντλούνται ούτε στη μερικότητα των διαμεσολαβημένων διεκδικήσεων, ούτε στην αυτάρκεια των ιδεολογικών περιχαρακώσεων, αλλά βασίζονται στην ανάγκη σύνδεσης των κοινωνικών απαντήσεων με τα συνολικότερα προτάγμάτα που άφησε ο Δεκέμβρης και απαιτεί η οξύτητα της επίθεσης που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πάρκινγκ που γίνονται πάρκα, τα άδεια σπίτια που γεμίζουν ζωή, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που κοιτάνε τον ορίζοντα πέρα από τα σπίτια τους, οι συλλογικότητες εργαζομένων που σκέφτονται πέρα από τον κλάδο τους. Όλα αυτά τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα χρειάζεται να συντονίσουν τις λέξεις και τις πράξεις τους ενάντια στο άγονο έδαφος των μερικοτήτων, των διαχωρισμών, των ιεραρχήσεων και των πολιτικών στρατηγικών που μηχανορραφουν υπέρ της σταθερότητας του παλαιού κόσμου.
(το κείμενο βασίστηκε πάνω στην εισήγηση για εκδήλωση – συζήτηση στις 26/03 με θέμα «Νέα κατασταλτικά μέτρα, στοχοποίηση καταλήψεων και οι συλλογικές μας απαντήσεις»
Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά